Rozdział 8

Nie mam pojęcia, co znaczy ten gest, ale jest bardzo miły. Dawno nie czułam jego dotyku. Patrzę na niego przez moje zaszklone oczy. Widzę, że się zmienił i to bardzo. Na twarzy widać, małe blizny, gdybym nie stała tak blisko to bym pewnie ich nie zauważyła. Usta ma czerwone, z resztą tak jak zawsze, a na jego policzkach pojawiły się rumieńce. A w błękicie jego oczu mogę się zatopić. Tak dawno nie patrzyłam w te piękne oczy... Zastygamy w takiej pozycji dobre parę chwil, ponieważ mały Jay zaczyna płakać. Z góry zbiega Johanna i Annie, ródowłosa zabiera mi maluszka i razem z Jo znikają na górze, a ja i Peeta stoimy na przeciw siebie. Nie mam zielonego pojęcia, co zrobić, dlatego też chcę pójść do kuchni pozmywać naczynia. Nagle czuje ciepłą dłoń na ramieniu, wiem ze to ręką Peety, dlatego odwracam się do niego twarzą i po raz kolejny zatapiam się w jego oczach.

- Katniss, musimy porozmawiać.... Albo chociaż Ty posłuchaj co mam do powiedzenia. - Peeta mówi z pełnym spokojem i powagą.

- Dobrze.... Porozmawiajmy - Nie wiem dlaczego, ale mówię szeptem.

Piekarz spłata nasze dłonie i podążamy po schodach do jego pokoju. On stwierdził, że będzie bezpieczniej, bo nikt nie będzie nam przeszkadzał. Peeta otwiera mi drzwi do pokoju i wchodzimy do niego. Jest on ułożony zupełnie tak jak mój, wszystko tak samo tyle, że ubrania Peety są rozpakowane po szafach i szufladach, a jego walizka leży w rogu. Łóżko jest pościelone, drzwi od łazienki są orwarte, więc widzę przez nie jego szczoteczkę od zębów i inne przyrządy do goleni, ale pewna nie jestem czy do twgo służą. Mniejsza o to....  Stoję jak głupia na środku pokoju, a Peeta ręką daje mi znak, abym usiadła obok niego na fotelu, którego wcześniej nie widziałam. Przechodzę obok niego, żeby usiąść na drugim fotelu, a Peeta nagle chwyta mnie za rękę i sądzą mnie na swoich kolanach. Nie wiem co mam zrobić. Siadam i się po prostu do niego przytulam. Tak dawno się do nigo nie przytulałm. Tak mi go brakuje.....